Παρατεταμένος Αμοραλισμός

HOME » ΤΕΧΝΕΣ » ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ » Παρατεταμένος Αμοραλισμός

Με έναν γρήγορο απολογισμό ακόπως τεκμαίρεται πως το ανθρώπινο σώμα είναι εκτεθειμένο σε πάμπολλους ιούς, πολύ επικινδυνότερους και απειλητικότερους για την επιβίωσή του, για τους οποίους δεν υπάρχει όχι μόνο προληπτικό εμβόλιο αλλά ούτε ειδικά στοχευμένη θεραπεία, η οποία να εγγυάται την ανάρρωση.

Οι μηχανισμοί που επιδιώκουν να μας «θωρακίσουν» από τον «φονικό ιό» και τα μέτρα που λαμβάνονται είναι άκρως ύποπτα, τη στιγμή μάλιστα που οι ΗΠΑ έχουν υποθηκεύσει όλο το εξωτερικό τους χρέος στην Κίνα και το δολάριο κρέμεται από μια κλωστή αφού ο υπερκορεσμός της εκτύπωσής του από τη FED το κρατά εν ζωή στην ουσία διασωληνωμένο, επειδή αδειοδοτεί την εκτύπωση χρήματος εις αντάλλαγμα ομολογιών χρέους από το αμερικανικό κράτος, τα γνωστά μας γραμμάτια δηλαδή πιο απλοϊκά ειπείν, τα οποία γραμμάτια έπειτα διοχετεύει στην αγορά προς εξαργύρωση. Οι Οικονομικοί Οργανισμοί ή οι Εταιρείες συναλλάγματος ωστόσο δεν τα παίρνουν ως ένδειξη καλοψυχίας αλλά ως συναλλαγματικό εχέγγυο διαπραγματεύσεων.
Το να έχει η Ελλάδα και οποιαδήποτε άλλη χώρα μικρής επιρροής εξωτερικό χρέος μη-διαχειρήσιμο, δεν ενοχλεί κανέναν, τουναντίον συνιστά μία ευαλωτόταη λεία για τα γεράκια που οσμίζονται το αίμα. Τα αποτελέσματα από την οσμή αυτή τη βλέπουμε αρκετά ωμά εδώ και μία δεκαετία.
Το να έχει όμως μία υπερδύναμη του αμερικανικού βεληνεκούς 31,4 τρις δολάρια εξωτερικό χρέος, αυτόματα αντιστοιχεί σε Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε με την παρεπόμενη διαγραφή των οφειλών να δημιουργηθεί μία tabula rasa πάνω στον χάρτη των χρεών και ανενόχλητος ο Τραπεζικός Κανόνας Κλασματικού Αποθεματικού να εκκινήσει την Οικονομία εκ νέου.
Σε όλο τον πλανήτη, τα κράτη, μικρά ή μεγάλα, συγκρούονται και πολεμούν μεταξύ τους, πολύ πριν οι Αμερικανοί-οι Ρώσοι-οι Άγγλοι-οι Γάλλοι και οι άλλοι ιμπεριαλιστές απλώσουν τα πλοκάμια τους πέρα απ’ την επικράτειά τους, και κάθε που τους συμφέρει, υποδαυλίζουν το σφίξιμο με τη μέγγενη, όποτε δεν τους συμφέρει το χαλαρώνουν. Στη Μέση Ανατολή ο αναβρασμός εδώ και δεκαετίες πυροδοτεί περιφερειακούς πυρήνες επεκτατικών βλέψεων. Το Ιράν με όχημα τους Σιίτες και τη σουνιτική πλειοψηφία του λαού του Ιράκ, τόσους Σύριους που έχασαν τη ζωή τους εν μία νυχτί. Η εν εξελίξει γενοκτονία στην Υεμένη: 1,8 εκατομμύριο παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών βρίσκονται σε κατάσταση «οξέος υποσιτισμού». Κάθε 10 λεπτά, ένα παιδί πεθαίνει λόγω ασθενειών που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

Κι όταν αυτός ο Κανόνας σχεδιάζει την επανεκκίνηση, σίγουρα δεν έχει συμπεριλάβει στις πρώτες θέσεις τους Θνητούς που πλήττονται από τον «φονικό ιό». Μάλλον για να ακριβολογούμε, δεν θα ξανασυμπεριλάβει στις πρώτες θέσεις τους Θνητούς της δυτικής ανθρωπότητας, επειδή εδώ και δεκαετίες στα πέρατα του κόσμου υποφέρουν και πεθαίνουν εκατομμύρια άνθρωποι σε χώρες της Ασίας-της Αφιρκής-της Λ. Αμερικής, τις οποίες η δυτική ανθρωπότητα νομίζει πως συμπαραστέκει αναρτώντας φωτογραφίες νεκρών παιδιών με βαρύγδουπες συνοδευτικές λεζάντες στο διαδίκτυο και δη στο προσωπικό του προφίλ, έκαστος για να λαμβάνει και τα εύσημα του «κινητοποιημένου» ή του «αλτρουιστή», αλλά δεν κηρύχτηκε ποτέ ο πλανήτης σε καθολική καραντίνα.

Το «την υγειά μας να ‘χουμε» ισοδυναμεί με το «έχει ο Θεός».
Ανέκαθεν τα χρησιμοποιεί αμφότερα ο συμβιβασμένος:

που στάθηκε έτοιμος μπροστά στην επαπειλούμενη οικονομική κρίση να υπαναχωρήσει όσον αφορά στην πρόσβασή του σε βασικά αγαθά και σε βασικές του ελευθερίες για ένα ξεροκόμματο.
που παρακολούθησε από τη λακούβα του καναπέ του όλες τις εγκληματικές χυδαιότητες των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στο πλανητικό ανάγλυφο συναινώντας με την εμφάνισή του ως «υπάκουο στρατιωτάκι» στον χώρο εργασίας, αφού όλα τα επαγγέλματα ανεξαιρέτως λειτουργούν ως γρανάζια της σώρρευσης κεφαλαίου.
Που διχάστηκε μπροστά στην διακίνηση ανθρωπο-σμηνών, είτε αυτά ονομάστηκαν μεταναστευτικό κύμα είτε προσφυγικό τσουνάμι ή ορδές εισβολέων.

Παρεπομένως ήταν με μαθηματική ακρίβεια βέβαιον πως αυτός ο άνθρωπος και αρκεί για να σώσει το τομάρι του, και ναι είναι ακόμη πιο ανήθικη η χρήση ταμπελίτσας «συλλογικής ευθύνης», διότι στα μνημονιακά χρόνια που διανύσαμε απεδείχθησαν τα σαρκοβόρα ένστικτα των συναλλαγών σε κάθε επίπεδο, ευεπίφορα για κάθε θέσπιση λαίλαπας που μας επισκέφτηκε, θα στήριζε τις «προτάσεις προστασίας», που διατυπώνει η επιστημονική κοινότητα, χωρίς ποτέ να μπει στη διαδικασία να κρίνει την Επιστήμη ως πάγιο εργαλείο των κρατικών-εξουσιαστικών μηχανισμών, αφού η Επιστήμη δεν υποστυλώνει παρά την όποια τύπου διακυβέρνηση, επειδή τα περισσότερα σχήματά της συγκροτούνται μετά τον Διαφωτισμό και με μορφή αμιγώς σύστοιχη της ερμηνείας του πολυπλόκαμου ολοκληρωτισμού ως βραχίονας του Κράτους. Και όπου Κράτος είτε φιλελεύθερο είτε κομμουνιστικό-σοσιαλιστικό επιγεννά τον καπιταλισμό, επειδή οργανώνει κι εκμεταλλεύεται την εργασιακή δύναμη εντάσσοντάς την στην παραγωγή, για να αποστασιοποιήσω τη σκέψη μου από την τρομολαγνικά ψεύτικη αντιπαράθεση των κομματικών συμφερόντων, που ασχολούνται επί των ημερών του κάθε ιού και εν προκειμένω του Covid-19 με το αν ο «Πολίτης» θα γίνει πειραματόζωο του δημόσιου νοσοκομείου ή του ιδιωτικού ιατρο-ξενοδοχείου, αφού μετατοπίζουν στην ουσία το πρόβλημα της ολοκληρωτικής ιατρικοποίησης της ζωής, αυτό που μετατρέπει την επιβίωση των ανθρώπων από έργο ζωντανών οργανισμών σε αποτέλεσμα τεχνικής χειραγώγησης. Γενικότερα η Επιστήμη και όχι μόνο η Ιατρική:

παρουσιάζεται ανεπαρκέστατη να δώσει λύσεις στο συνολικό πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου, λόγω της ανατομικής τμηματοποίησης του ανθρώπινου σώματος αλλά και σύμφωνα με τις ανάγκες που απορρέουν από το κάθε μέρος μέσα σε πλαίσιο τετριμμενοποίησης και κατ’ επίφαση ριζοσπαστικής εξειδικεύσεως, η οποία εστιάζει σε προσπάθεια να κεντρίσει μεμονωμένο κομμάτι της νωθρής σάρκας ή πνεύματος και κατ’ επέκταση διογκώνει τη «γραφειοκρατική παραμέληση» των όμορων, αλλά κανένα μέρος ή κατάσταση δεν μπορεί να λειτουργήσει παρά σε συνάρτηση με όλα τα υπόλοιπα.
Έχει καταστροφικά αποτελέσματα από τη στιγμή που η εκάστοτε μορφή εξουσίας συγκροτεί ανεξέλεγκτα επιστημονικές νόρμες ως «πεδίο έρευνας» με απώτερο στόχο την εργαλειοποίησή τους στον βωμό της επικυριαρχίας και του κέρδους. Συνακόλουθα ακυρώνεται η όποια δεοντολογία της Επιστήμης, η οποία αλλοτριωμένη και ταυτόχρονα αλλοτριωτική, όπως τα πεδία Πολιτικών-Ανθρωπιστικών-Νομικών ενασχολήσεων, δρα αφαιρετικά αντικατοπτρίζοντας όχι τον άνθρωπο στην ολότητά του αλλά τις επιμέρους κομματιασμένες πτυχές του. Κατ’ εφαπτομένη ο καθένας από εμάς δεν μπορούμε να ανιχνεύσουμε την αντικειμενικότητα που μας περιβάλλει μήτε να αφεθούμε ελεύθεροι στην υποκειμενική θέαση αυτής της πραγματικότητας.

Είναι η «ναρκισσιτική εκπτώχευση των ικανοτήτων μας, με αποτέλεσμα αντί να στρέφουμε το βλέμμα στο θησαυροφυλάκιο του σώματος και των εμπειριών, ώστε να βρούμε λύσεις, επιτρέπουμε σε Ειδικούς να ορίζουν τις ανάγκες μας κι εκ των υστέρων να αναρωτιόμαστε για ποιους λόγους αυτές οι ανάγκες δεν ικανοποιούνται», όπως ισχυρίζεται εύστοχα ο Christopher Lasch. Όταν όλες οι επιλογές των ατόμων επαφίενται «στα χέρια του επιστημονικού προσωπικού», σημαίνει αυτόματα παραγκωνισμός της πιθανότητας κοινωνικού ελέγχου, σημαίνει αυτόματα όχι απλώς αυθαιρεσία αλλά δικαιολόγηση των πατερναλιστικών τακτικών του Κράτους.

Δολοφονούνται καθημερινά άνθρωποι για να δοκιμαστούν προϊόντα που αγοράζουμε στη Δύση. Όσο για την Ιατρική παράγει αρρώστια και φιμώνει φυλακισμένους με ψυχοτρόπα σε καθημερινή βάση για να έχουν οι εκπρόσωποι δουλειά. Σε διαγνωστικό επίπεδο κινείται στους ρυθμούς των συμπτωμάτων, κάτι που δεν μπορεί εξ ορισμού να αμβλύνει την εξάπλωση ασθενειών ούτε να τις αντιμετωπίσει εν γένει.