Έλλη Λαμπέτη – Η Ψεύτρα – Jean Cocteu
Απόσπασμα από το ομότιτλο έργο.
Μετάφραση.: Μάριος Πλωρίτης.
στο “Ανθολόγιο Θεατρικών Μονολόγων”, εκδόσεις Θαλασσί 2010
Θα ήθελα να λέω πάντα αλήθεια.
Αγαπώ την αλήθεια.
Μα εκείνη, δε μ’ αγαπά.
Αυτή είναι η καθαρή, η αληθινή αλήθεια: η αλήθεια δε μ’ αγαπά.
Μόλις την ξεστομίσω, αλλάζει μορφή, και γυρίζει εναντίον μου.
Μοιάζω να λέω ψέματα, κι όλοι με στραβοκοιτάνε.
Κι ωστόσο, είμαι απλή και δε μ’ αρέσει το ψέμα.
Σας τ’ ορκίζομαι! Το ψέμα σέρνει πάντα πίσω του φοβερές σκοτούρες,
και πιάνεσαι στην παγίδα του και παραπατάς
και πέφτεις, κι όλοι γελάνε και σε κοροιδεύουν…
Οταν με ρωτάνε κάτι, θέλω ν’ απαντήσω αυτό που σκέφτομαι.
Θέλω ν’ απαντήσω την αλήθεια.
Η αλήθεια με «γαργαλάει»…
Oμως – δεν ξέρω τι γίνεται, τότε: με πιάνει αγωνία, πανικός,
φόβος μη φανώ γελοία – και λέω ψέματα.
Λέω ψέματα.