Granazi Radio

ΝΙΩΘΟΝΤΑΣ ΑΠΛΑ… ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!

Πολύ καιρό σκεφτόμουν να το κάνω. Το είχα κάνει δηλαδή, αλλά για βόλτα χωρίς πίεση χρόνου και όχι με σκοπό τη μετακίνηση. Στο τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου και καθώς η κίνηση ήταν ακόμα στους δρόμους ελάχιστη, αποφάσισα να το τολμήσω.

Να πάω δηλαδή ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!

Η διαδρομή ισούται με 18 χιλιόμετρα με κύριες οδούς τις λεωφόρους Κηφισιάς και Βουλιαγμένης. Στο δίλλημα “κούρσα ή mountain” κέρδισε το mountain χωρίς δεύτερη σκέψη. Πιο ευέλικτο, πιο στιβαρό, δεν χρειάζεται να παρεκλίνεις της πορείας κάθε φορά που βλέπεις μπροστά σου λακούβα (και πίστεψε με, θα δεις πολλές και στις δύο λεωφόρους).
Ξεκινώ λοιπόν ένα ζεστό πρωινό Δευτέρας να κατηφορίζω τη λεωφόρο Κηφισιάς. Θα συναντήσω δύο σημεία δύσκολα: την έξοδο προς Σπύρου Λούη και αυτή προς Καποδιστρίου. Φοβάμαι διαρκώς καθώς τις περνάω πως κάποιος θα προσπαθήσει να βγει με ταχύτητα και δεν θα με υπολογίσει. Διαπιστώνω πως αυτό όχι μόνο δεν συμβαίνει αλλά αντίθετα κάποιοι περιμένουν εμένα να βγω από το δύσκολο σημείο πριν συνεχίσουν, πράγμα που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Φτάνω στο Ζάππειο σε χρόνο ρεκόρ. Περνάω πρώτος τα φανάρια, νοιώθω πως τα αυτοκίνητα απλά υποκλίνονται στη δίτροχη ανωτερότητα που καταναλώνει μόνο νεράκι και υδατάνθρακες (αντί για υδρογονάνθρακες).
Η λεωφόρος Βουλιαγμένης δεν μου φέρνει ιδιαίτερο πρόβλημα αν και σίγουρα είναι ένας δρόμος που δεν έχει φτιαχτεί για να κάνει κανείς ποδήλατο. Φτάνω τελικά στη δουλειά μου σε 39 λεπτά. Από πόρτα σπιτιού, σε πόρτα δουλειάς.
Ας κάνω μία σύγκριση χρόνου μεταξύ όλων των εναλλακτικών, μαζί με υπέρ και κατά:

• Με αυτοκίνητο μέσω Αττικής Οδού: 30 λεπτά, μεγαλύτερη διαδρομή, υπέρ η άνεση και ο χρόνος, κατά τα διόδια και η βενζίνη που μολύνει το περιβάλλον ενώ καταναλώνεται, κόστος διαδρομής περίπου 3,5 ευρώ.
• Με αυτοκίνητο μέσω λεωφόρων Κηφισιάς και Βουλιαγμένης: αδύνατο να προσδιοριστεί ο χρόνος αφού εξαρτάται από την κίνηση, από 35 έως 120 λεπτά! Αυτό είναι το ένα κατά, το άλλο είναι το επίσης απροσδιόριστο κόστος, φυσικά η παραγόμενη επιβάρυνση στο περιβάλλον και η συνεισφορά στην κίνηση (άλλο ένα “κλουβάκι” στο δρόμο).
• Με χρήση ΗΣΑΠ και Μετρό: χρόνος περίπου 60 λεπτά, κόστος διαδρομής 1,40 ευρώ. Στα υπέρ ότι μπορείς να διαβάσεις βιβλίο ή ότι άλλο θέλεις, στα κατά ο μεγάλος χρόνος διέλευσης των συρμών του ΗΣΑΠ (κοινώς, αν το χάσεις έχεις ένα επιπλέον δεκάλεπτο αναμονής τουλάχιστον).
• Με ποδήλατο: χρόνος 39 λεπτά έχει ή δεν έχει κίνηση. Κόστος διαδρομής όσο στοιχίζει ένα λίτρο παγωμένο νεράκι στο παγούρι. Στα κατά είναι πως πρέπει να βρεις λύση με τα ρούχα, αφού άλλα θα φοράς στο ποδήλατο και άλλα στο χώρο δουλειάς, αλλά έχουν ειπωθεί στο φόρουμ πολλά για το πως ξεπερνιέται αυτό. Το επόμενο “κατά” είναι αμφιλεγόμενο αφού αφορά τη σωματική καταπόνηση. Καλό θα είναι να μην έχεις ξενυχτήσει πίνωντας μπύρες το προηγούμενο βράδυ. Χρειάζεται διαρκής εγρήγορση, μάτια ανοικτά και σοβαρή οδήγηση. Βέβαια, εδώ που τα λέμε και με όλα τα μέσα αυτό δεν χρειάζεται;

Στην πρώτη μου επιστροφή επέλεξα να πάω στο Θησείο και από εκεί να βάλω το ποδήλατο στον ΗΣΑΠ και να ανέβω στον προορισμό μου. Στην επόμενη διάλεξα το σταθμό Αττική και στην τρίτη…απλά επέστρεψα με το ποδήλατο! Ο χρόνος ήταν 60 λεπτά (αφού μεγάλο μέρος της διαδρομής είναι κατηφόρα στο πήγαινε και φυσικά ανηφόρα στο γύρνα).
Όταν λοιπόν την περασμένη Παρασκευή ΗΣΑΠ και Μετρό ανακοίνωσαν πως θα έχουν 24ωρη απεργία, χαμογέλασα πονηρά! Καβάλησα το ποδηλατάκι μου και περνούσα ανάμεσα από δεκάδες αυτοκινητάκια καθηλωμένα σε ένα ατέλειωτο ποτάμι κίνησης. Οι μηχανές επίσης δυσκολευόντουσαν να κινηθούν και έκλειναν διόδους από τις οποίες εγώ χωρούσα. Διεκδίκησα το χώρο μου λέγοντας σε μία-δυο περιπτώσεις “κάνε λίγο πίσω σε παρακαλώ, εγώ χωράω να περάσω”.
Σκέφτηκα πως κάτι που πριν 2-3 χρόνια μου φαινόταν αδύνατο να γίνει, τώρα όχι μόνο το έκανα αλλά το απολάμβανα κιόλας. Χάρηκα τη διαδρομή, σκέφθηκα πως πρέπει να αγοράσω μια καλή μάσκα για να με προφυλάσσει από τα καυσαέρια και αναρωτήθηκα ΓΙΑΤΙ έπρεπε ο σύγχρονος άνθρωπος να πάθει τόσα πολλά για να αρχίσει να καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι το ποδήλατο. Πόσο εύκολα μπορεί να μετακινηθεί με αυτό και πόσο μακρύτερα από ότι νομίζει! Αν υπήρχε αυτός ο ποδηλατικός άξονας Κηφισιάς-Φαλήρου ο οποίος θα συνδεόταν με τοπικούς ποδηλατόδρομους, ΙΣΩΣ η ζωή μας σε τούτη την πόλη να ήταν διαφορετική. Σήμερα πάντως, δεν θα συμβούλευα κανένα αρχάριο αστικό ποδηλάτη να κάνει αυτό που έκανα (και ελπίζω θα συνεχίσω να κάνω, αν όχι κάθε μέρα τουλάχιστον όσο πιο συχνά μπορώ).

πηγή