Κείμενα φωτογραφίες και Video για την ασφάλεια του ποδηλάτου καθώς και μέτρα κατά των κλοπών
————————————————————
Όσα θα διαβάσετε δεν αποτελούν τραβηγμένο σενάριο, είναι ωμή πραγματικότητα και μάλιστα εδώ και πολύ καιρό. Έχουν συμβεί, έχουν αναφερθεί και παλιότερα… κι εξακολουθούν να συμβαίνουν – επαναλαμβάνονται κατά κόρον.
Δεν κλειδωνουμε το ποδηλατο επανω σε μεταλλικο κολωνακι σηματος τροχαιας ή ονομασιας οδου, oσο ψηλο κι αν ειναι αυτο. Οι κλεφτες ευκολα ξεβιδωνουν/αφαιρουν το σημα/ταμπελα και στη συνεχεια πετουν το ποδηλατο ψηλα και το βγαζουν. Δευτερη εκδοχη, εαν το κολωνακι ειναι λεπτο τοτε δεν εχει και πολυ αντοχη ενω το μεγαλο του μηκος ειναι ενας πρωτης ταξεως μοχλος για να το σπασουν. Τριτη εκδοχη, πολλα κολωνακια δεν ειναι καθολου (μα καθολου) ισχυρα πακτωμενα στο εδαφος. Ενα γερο κουνημα και τραβηγμα ειναι αρκετο για να πεσουν κατω. Επισης αν το ποδηλατο ειναι κλειδωμενο με αλυσιδα ή κουλουρα μηχανης συνηθως δεν χρειαζεται να ξεβιδωθει/αφαιρεθει το σημα/ταμπελα.
Δεν κλειδωνουμε ποτε το ποδηλατο επανω σε λεπτα δεντρακια. Σπαζουν ή κοβονται ευκολα/γρηγορα κι ετσι ειναι διπλο το κακο: παει το ποδηλατο, παει και το δεντρο.
Ελεγχουμε πολυ καλα τα καγκελα πριν κλειδωσουμε πανω τους το ποδηλατο. Προτιμαμε παντα τα καγκελα να ειναι οσο γινεται χοντρα (ή τα χοντρυτερα στη γυρω περιοχη μας) και κλειδωνουμε μαζι με το ποδηλατο οσο πιο πολλα τμηματα απο τα καγκελα γινεται. Ετσι ο κλεφτης θα πρεπει να κοψει/σπασει/ξεκολλησει περισσοτερα καγκελα.
Στην περιπτωση που θελουμε να το κλειδωσουμε σε καποιο μεταλλικο “π” απο αυτα που αφθονουν στα πεζοδρομια (π.χ. αυτα που εμποδιζουν το παρκαρισμα των αυτοκινητων), ελεγχουμε αν το “π” ειναι καλα πακτωμενο στο πεζοδρομιο. Πολλα απο αυτα ειναι ξεκολλημενα απο το εδαφος και βγαινουν ευκολα. Για να ειμαστε σιγουροι επιχειρουμε να κουνησουμε το “π” με το χερι. Οταν το δοκιμασετε… θα εκπλαγειτε διαπιστωνοντας ποσα πολλα απο αυτα ειναι ετοιμα να πεσουν κατω.
Οταν ενα σημειο κλειδωματος (στυλος, δεντρο, καγκελο, “π”, μπαρες) για τον οποιοδηποτε λογο δεν μας εμπνεει εμπιστοσυνη -ξεβαριομαστε- και παμε λιγο (ή πολυ) πιο κατω σε καποιο σταθερο/ασφαλες και ξαναελεγχουμε.
Οπωσδηποτε φροντιζουμε να κλειδωνουμε το σκελετο του ποδηλατου και οχι μονο τον (εμπροσθιο) τροχο ή την αλουμινενια σχαρα κ.λπ. Κατα προτιμηση κλειδωνουμε μαζι με το σκελετο και μια ροδα πανω σε καποιο ελεγμενα σταθερο/ασφαλες σημειο.
Κλειδωνοντας φροντιζουμε η κλειδαρια ή το πεταλο (το πλεον ασφαλες ειδος κλειδαριας) να μην βρισκεται κοντα στο εδαφος ωστε να μην παρουσιαζει αντισταση ακουμπωντας κατω και ουσιαστικα ο κλεφτης να μην μπορει χτυπωντας το να το παραβιασει αλλα και για να μην μπορει να χρησιμοποιηθει το εδαφος ως αντισταση για καποιο μεγαλο κοπτικο εργαλειο.
Κλειδωνοντας φροντιζουμε να στριμωχνουμε με την κλειδαρια το σκελετο πανω στο ελεγμενα σταθερο/ασφαλες σημειο ωστε να μην υπαρχει αρκετος ενδιαμεσος χωρος για να τοποθετησει ο κλεφτης καποιο μεγαλο διαρρηκτικο εργαλειο στο εσωτερικο μερος της κλειδαριας και να την παραβιασει. Συμφωνα με αυτο το κριτηριο τα κοντα πεταλα ειναι καλυτερα. Τα κοντα και φαρδια πεταλα ειναι ακομη καλυτερα γιατι επιτρεπουν το κλειδωμα και σε πιο χοντρα σημεια κλειδωματος π.χ. χοντρο στυλο στον οποιο δεν μπορει να εισχωρησει στενοτερο πεταλο. Επισης δεν κλειδωνουμε το πεταλο στον οριζοντιο σωληνα του ποδηλατου γιατι τοτε μπορει να χρησιμοποιηθει ως αντισταση ο ιδιος ο σωληνας κι εαν ο κλεφτης αποτυχει (οπως εχει συμβει) θα αχρηστευθει το ποδηλατο.
Οταν αγοραζουμε κλειδαρια φροντιζουμε να ειναι καλης ποιοτητας, απαραιτητως. Παραλληλα αν η εταιρεια η οποια κατασκευαζει την κλειδαρια βαθμολογει τα διαφορα προϊοντα της, προσπαθουμε παντα να αγοραζουμε εκεινη που εχει το μεγαλυτερο δεικτη ασφαλειας και τις περισσοτερες πιστοποιησεις. Απορριπτουμε ασυζητητι καθε ειδους συρματοσχοινο ανεξαρτητως παχους, επικαλυψης και προστασιας. Ολα τα συρματοσχοινα, ακομη κι αυτα που υποτιθεται οτι εχουν καλυμμα μεταλλικων σπονδυλων παραβιαζονται ευκολοτατα μεσα σε λιγα δευτερολεπτα… και λειτουργουν δελεαστικα!
Σε περιοχες “υψηλου κινδυνου” -χωρις επιτηρηση- αφηνουμε το ποδηλατο για οσο γινεται πιο συντομο χρονικο διαστημα, ακομη κι οταν θεωρουμε οτι ειναι καλα κλειδωμενο. Και βεβαια σε καμια περιπτωση για ολο το βραδυ.
Οταν ειναι αναγκη να κλειδωσουμε το ποδηλατο σε περιοχη “υψηλου κινδυνου”, εαν ειναι δυνατον, φροντιζουμε να το κλειδωσουμε με περισσοτερες απο μια -πιστοποιημενα- καλες κλειδαριες και κατα προτιμηση διαφορετικου τυπου μεταξυ τους.
Δεν αφηνουμε ποτε το ποδηλατο ξεκλειδωτο ή στη φυλαξη καποιου τον οποιο δεν γνωριζουμε ή σε σημειο που θα μας υποδειξουν! Σε πολλους εχει κλαπει το ποδηλατο τους επειδη το αφησαν στη φυλαξη του καταστηματαρχη, στο καταστημα του οποιου μπηκαν για να ψωνισουν ή επειδη το κλειδωσαν σε σημειο που τους υπεδειξε γιατι δεν ηθελε να υπαρχει μπροστα ή γυρω στη “βιτρινα” του καταστηματος και να “χαλαει” την εμφανιση του. Σιγουρα δεν το εκλεψε ο μαγαζατορας αλλα ουτε το προσεχε.
Δεν αφηνουμε ποτε το ποδηλατο ξεκλειδωτο σε αυλες ή κοινοχρηστους χωρους πολυκατοικιων και κτιριων, ακομη κι οταν πιστευουμε οτι δεν φαινεται απο πουθενα γιατι οσοι “κυκλοφορουν” εχουν ματια και βλεπουν.
Φροντιζουμε οσο γινεται να μην κλειδωνουμε το ποδηλατο παντα στο ιδιο σημειο για καιρο ωστε να μην στοχοποιειται ευκολα.
Ενδεχεται ο κλεφτης να κολλησει/αχρηστευσει τον αφαλο της κλειδαριας ωστε να επιστρεψει σε ανυποπτη ωρα και με τα καταλληλα εργαλεια για να κλεψει το ποδηλατο.
