Βραζιλία: Αυτόχθονες ενάντια στον νεολιμπεραλισμό
Πρόκειται για ειδήσεις που δεν πρόκειται να δείτε σε κανένα τηλεοπτικό κανάλι, και πώς αυτό θα ήταν δυνατό, όταν η πληροφόρηση είναι ελεγχόμενη και απολύτως υποταγμένη σε παγκόσμια συμφέροντα. Στη Λατινική Αμερική, συγκεκριμένα στη Βραζιλία, εδώ και μια πενταετία, οι αυτόχθονες πληθυσμοί έχουν εντείνει τον αγώνα για την ελευθερία τους απέναντι στη ληστρική επιδρομή του καπιταλισμού στις πατρογονικές τους εστίες. Στη Βραζιλία ζουν περισσότερες από 300 διαφορετικές φυλές αυτόχθονων, πληθυσμού κοντά στο 1.000.000, φυλές οι οποίες άρχισαν να βλέπουν την καταπιεστική μανία του κράτους με αφορμή το Μουντιάλ που διοργανώθηκε στη χώρα, ενώ έπεται και συνέχεια, διότι η Βραζιλία θα αναλάβει και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Κατά χιλιάδες οι πληθυσμοί αυτοί εκτοπίζονται, ενώ η γη τους λεηλατείται συστηματικά προκειμένου να “ανταποκριθεί” στις απαιτήσεις του διεθνούς κεφαλαίου.
Η φυλή Kayapo, κατοικεί στα νότια της λεκάνης του Αμαζονίου και αντιμετωπίζει το πρόβλημα της εγκατάστασης υδροηλεκτρικού εργοστασίου, που ακούει στο όνομα “Belo Monte”. O αγώνας τους για τη διατήρηση της κοινότητάς τους είναι άξιος θαυμασμού, καθώς δεν παραιτούνται, αν και με ελάχιστες δυνάμεις, από τον σκοπό τους. Καταλαμβάνουν εργοτάξια, σαμποτάρουν τις εργασίες, συγκρούονται με τον στρατό και την αστυνομία, προκειμένου να διαφυλάξουν την ίδια τους τη ζωή.
Παράλληλα, άλλες φυλές, όπως οι Pataxo Ha Ha Hae, προσπαθούν να προστατέψουν τη γη τους από τους μεγαλοτσιφλικάδες, οι οποίοι έχουν αποκτήσει τίτλους ιδιοκτησίας και εκμεταλλεύονται εκτάσης δασών και εύφορων περιοχών, στηριζόμενοι σε παλιότερο καθεστώς που ευνόησε παράνομα την οικειοποίηση αυτή. Οι ινδιάνοι αποκλείουν δρόμους και εισβάλουν με όπλα στα αγροκτήματα, εκδιώκοντας τους μεγαλογαιοκτήμονες, ενώ οι τελευταίοι δε διστάζουν να προβοκάρουν, καίγοντας δάση με τη βοήθεια ιδιωτικών security.
Τα παραπάνω αποτελούν μονάχα μερικά ενδεικτικά παραδείγματα της σκιάς που απλώνεται στον Αμαζόνιο, και της στοχοποίησης των γηγενών πληθυσμών, σε μια εκκαθάριση η οποία ουσιαστικά ποινικοποιεί το δικαίωμα στην ελευθερία και την αυτοδιάθεση των λαών αυτών. Το περιβάλλον υποφέρει, τα τροπικά δάση βιάζονται, και οι άνθρωποι που συνέδεσαν τη ζωή τους με τα χώματα αυτά, βιώνουν την καταπίεση στο όνομα της “προόδου”. Ο νεολιμπεραλισμός στην ουσία του, σε μια βίαιη επίδειξη δύναμης μέσω “projects” απέναντι σε ανήμπορους, που εμφανίζουν όμως το ηθικό σθένος και κουράγιο να αντισταθούν. Με τόξα, με χέρια, με μαχαίρια, με όσα μέσα έχουν στη διάθεσή τους, για εκείνους, το μέλλον των παιδιών τους, και το αίσθημα της αξιοπρέπειας που γεννά το αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή.