Δημοψήφισμα: πέρα από το “Ναι” και το “Όχι”
Ακούγεται ωραίο και δημοκρατικό, όμως ας κρατήσουμε και μια πισινή. Δεν έχουμε κανένα δείγμα γραφής ως τώρα που να μας κάνει να εμπιστευόμαστε τους ανισόρροπους του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αλήθεια πως έχουμε να δούμε ως λαός ένα ΟΧΙ πολλά χρόνια και ίσως κάτι τέτοιο φαινομενικά να τονώσει την όποια αξιοπρέπεια μας έχει απομείνει. Όμως, υπάρχει ένα (σκόπιμο) κενό σε όλο αυτό… Η πρόταση των δανειστών δεν απέχει ως συνολικό πακέτο από την πρόταση της κυβέρνησης. Περιέχουν και τα δύο σχέδια επαχθή μέτρα, που θα βυθίσουν κι άλλο τη χώρα στην οικονομική, ηθική και αξιακή εξαθλίωση. Η κυβέρνηση είναι απόλυτα συστημική, ελεγχόμενη και ακίνδυνη για την όποια ρήξη, και σύρθηκε τόσους μήνες σε μία πολιτική που την έκανε να μοιάζει αναξιόπιστη, τραγικά αφερέγγυα και τελικά ανέκδοτο ακόμα και στους υποστηρικτές της.
Το ερώτημα “υποστηρίζετε την πρόταση των δανειστών;” είναι άκαρπο για τον κόσμο, μπορεί απλά να αποβεί ένας μοχλός πίεσης από τον Τσίπρα προς τους δανειστές, ανάλογα με το ποσοστό του ΟΧΙ. Μοχλός πίεσης όχι για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά για να υποστηρίξει ο Τσίπρας το δικό του πρόγραμμα εντός αυτής, το οποίο όπως έγραψα, ήδη απέχει πολύ από τις προεκλογικές εξαγγελίες του. Ή ακόμα περισσότερο να είναι ένα συνολικό τρικ, να κάνουν λίγο πίσω οι δανειστές χωρίς να πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα και να τελειώσουν “όλα καλά κι ωραία”. Θα ήταν όμως ενδιαφέρον αν ενημερωνόταν ο κόσμος για τις διαφορές των δύο προτάσεων και αν γυρνούσε το ερώτημα στο ίδιο δημοψήφισμα στο “συμφωνείτε με την πρόταση της κυβέρνησης”; Γιατί το γράφω αυτό; Διότι εκεί θα βλέπαμε αν και το κατά πόσο κουτός είναι ο ελληνικός λαός. Επειδή μπορεί να διαφωνούσε με τη μία πρόταση και να συμφωνούσε με την άλλη, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν διαφορές σε όλο αυτό. Ή ακόμα χειρότερα; Θα διαφωνούσε και με τις δύο και έτσι θα αναδεικνυόταν η κενότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι αποδεικνύεται: α) το ότι οι πολιτικοί, παρά την πολιτική χρεωκοπία που είναι υπαρκτή στις μέρες μας, προσπαθούν να ανανεώνουν την εμπιστοσύνη στο σύστημα, τη δημοκρατία, το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει, μέσω ψευτοδημοψηφισμάτων και επιχειρούν μέσω αυτών να κάνουν τον κόσμο να τσιμπήσει και να αισθανθεί “υπεύθυνος”, αφού όλα “περνούν από το χέρι του”. Το κομματικό σκυλολόι θα χωριστεί στα δύο (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ΚΚΕ από τη μία πλευρά, ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ από την άλλη), θα υπάρξει η ανάλογη πόλωση, και ο κόσμος πιεσμένος θα κάνει το “καθήκον” του προσερχόμενος στην κάλπη, β) το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας ήδη διατυπώσει τη δική του θέση, που είναι στο ΟΧΙ, επιχειρεί να καρπωθεί μικροπολιτικά και εκβιαστικά προς όφελός του τη γνώμη του ελληνικού λαού, η οποία θα είναι – η λογική αυτό λέει – επίσης στο ΟΧΙ. Θυμίζω ότι το ΝΑΙ σημαίνει ούτε λίγο ούτε πολύ “υποταγή στους δανειστές”. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση έχει ήδη πει ΝΑΙ στους δανειστές, πολύ καιρό πριν.
Ο Τσίπρας πριν λίγες εβδομάδες δήλωνε πως ένα δημοψήφισμα θα ήταν καταστροφικό και πως η κυβέρνηση έχει καθαρή εντολή. Το 2011 είχε κάνει επίσης δηλώσεις (στην αντιπολίτευση τότε), όπου εκδήλωνε την αντίθεσή του σε διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχουμε να κάνουμε με δημοψήφισμα ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε ό,τι αφορά την παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (εκεί να σας έβλεπα και εκεί θα σας παραδεχόμουν), αλλά με ένα ψευτοερώτημα και ένα ποσοστό που μετά θα χρησιμοποιηθεί στο όλο διπλωματικό παζάρι της κυβέρνησης και των δανειστών. Μια ελεγχόμενη ενέργεια, με ελεγχόμενο αποτέλεσμα, που επιχειρεί να ρίξει στάχτη στα μάτια όλων και που σε βάθος χρόνου θα σφίξει ακόμα περισσότερο πάνω μας τις αλυσίδες της κυριαρχίας και της υποταγής.
My photos. Now you know me.
navshow
